به نام خدا
هنوزم نمیتونم باور کنم که ....آره زندگی خیلی بی رحمه .اونقدر بی رحم که حتی نمیشه توصیفش کرد . بعض اوقات با خودم فکر می کنم که چون خدا تنهاست دلش میخواد ما هم مزه تنهایی بکشیم مزه اینو که همش تک و تنها بشیم مزه اینو که عادت کنیم به ترک شدن مزه اینو که هر روز هر شب حصرت گذشته های شیرینمونو بخوریم .البته من منکر امیدواری به آینده نیستم نه نه اشتباه نکنید ولی این امیدواری ها هم که با شکست روبرو بشه اونوقت که زندگی مون فی الوداعه میشه و اینم روال زندگی ماست...
نه ما ادما بی رحم تربیم
خیلی نا امیدی